Bográcsolás i szalonnasütés - co to za zwyczaje?

Zarówno w Polsce, jak i na Węgrzech w lato panuje moda na wieczorne robienie grilla. Tu też można kupić w TESCO gotowe już kiełbaski, mięso (z marynatą i bez), czy parkówki. Za moich polskich czasów piekło się kiełbaski - było prawdziwe ognisko (a nie dymiący węgiel drzewny) tworzące eksytującą atmosferę, czasem gitara (na koloniach - teraz już chyba nikt nie używa tego słowa :)). A na Węgrzech? Na Węgrzech nie smażyło się i nie smaży kiełbasy - tutejsza absolutnie się do tego nie nadaje, chyba dlatego, że przypala się znajdująca się w niej papryka. Węgrzy w lato przygotowują bogrács, czyli zupę z kociołka:

Gotuje się tu zupę gulaszową, zupę rybną, leczo, co kto chce. Często organizują konkursy gotowania w kociołku, jest to program wielu letnich festiwali.

Drugim węgierskim zwyczajem jest szalonnasütés - pieczenie słoniny:

Kostkę słoniny rozkraja się z wierzchu, aby miała większą powierzchnię i nadziewa na kijek. Do niej można nadziać też całą cebulę, niektórzy dodają też kiełbasę (która zaraz się jednak przypali). Spływający ze słoniny tłuszcz skapuje na kromkę chleba, jak kromka cała pokryje się tłuszczem to znaczy, że możemy już  wszystko zjeść ze smakiem. Może nie jest to luksusowy posiłek, ale smakuje wybornie, zwłaszcza do piwa Borsodi (mojego ulubionego :)).